بررسی تاثیرات سطوح آبگیر باران بر روی رواناب سطحی شهری

سطوح روکش شده، پشت بام ساختمان ها، سطوح خیابان ها و امثال آنها در شهرها همانند مانعی در برابر نفوذ آب باران به داخل خاک و تغذیه سفره آب زیرزمینی عمل می کنند و سبب می شوند که بخش بیشتری از بارندگی به رواناب سطحی و سیلاب تبدیل شوند. در سیستم سطوح آبگیر ساختمان های مسکونی، سطح استحصال آب باران، شامل سطح پشت بام منازل مسکونی می باشد که به وسیله شیب پشت بام به طرف ناودانی یا چاهک هایی به سمت مخزن جمع آوری آب هدایت می شوند و مقدار مازاد آب باران جمع شده از مخزن سرریز شده و به سمت شبکه های زهکشی انتقال می یابد. در این تحقیق، با شبیه سازی سیستم سطوح آبگیر پشت بام ساختمان های مسکونی در برنامه matlab و محاسبه هزینه های و سود حاصل از اجرا سیستم، به بهینه سازی مخازن در شهرهای تبریز، تهران، رشت، قزوین و کرمان پرداخته شد. با توجه به ابعاد بهینه مخازن، شرایط آمار بارندگی منطقه و مشخصات ساختمان مسکونی به تحلیل و بررسی حجم قابل استحصال آب باران از سطح پشت بام، حجم قابل ذخیره آب باران در مخازن و حجم قابل سرریز آب باران از مخازن در هر کدام از شهرها پرداخته شد. می توان اظهار داشت ابعاد بهینه شده مخازن با توجه به شرایط فعلی عملکرد قابل قبولی در شهرهای کم باران ندارند ولی اجرا سطوح آبگیر در شهرهایی که بارندگی مناسبی دارند، در تامین نیاز آب غیر شرب ساکنین و کاهش آب های سطحی موثر هستند. در شهر رشت اجرا سطوح آبگیر در اکثر مواقع از سال امکان پذیر و دارای عملکرد مناسبی است ولی برای شهرهای تبریز، تهران، قزوین، اجرا این نوع سیستم ها در مساحت پشت بام کم و در ماه های پر باران قابل قبول است. اما برای شهر کرمان اجرا این نوع سیستم ها امکان پذیر نیست و توجیه اقتصادی ندارند.